ลูกไม้หล่นใต้ต้น “มุ่ย นางรอง”ลบคำสบประมาทด้วยความสามารถจนเป็นที่ประจักษ์          “ผมเริ่มศึกษาพระเครื่องตอนแรกตอนอายุประมาณ 12 ปี ช่วง ป 5-ป 6 ความที่ผมเกิดในครอบครัวที่เป็นนักสะสมพระอยู่แล้วครับ เพราะพ่อผมคือ ไพโรจน์ สิงห์น้อย หรือที่รู้จักกันในวงการพระเครื่องว่า มุ่ย นางรอง ส่วนลุงผมก็ชื่อ ไพจิตร สิงห์น้อย ทำให้ผมค่อนข้างที่จะผูกพันกับพระเครื่อง ไม่ว่าจะเป็นพ่อ ไม่ว่าจะเป็นลุง มีแต่คนเล่นพระเดินไปทางไหนก็จะมีพระเต็มบ้าน ตื่นเช้ามาก็จะเห็นคนที่ชอบเล่นพระมานั่งส่องพระที่บ้านอยู่ประจำ ซึ่งเป็นภาพที่เห็นจนชินตา พอเห็นผู้ใหญ่ส่องก็ลองหยิบมาส่องมาดูบ้างก็เลยกลายเป็นชอบ แล้วอีกอย่างตอนเด็กชอบอ่านหนังสือผี แล้วในหนังสือผีก็จะแทรกอภินิหารพระเครื่องทำให้เราอยากจะหาพระใช้สักองค์เพราะว่ากลัวผีครับ”          “พอได้ศึกษาได้เรียนรู้ก็เล็งเห็นว่า พระเกจิคณาจารย์ในจังหวัดบุรีรัมย์เป็นพระที่เก่งทั้งนั้น โดยเฉพาะหลวงปู่สุข วัดโพธ์ทรายทอง ที่บ้านผมค่อนข้างที่จะศรัทธามาก...

จุดเริ่มต้นทำให้สนใจพระเครื่อง          “ก่อนจะมาเล่นพระ ผมเป็นพนักงานโรงงานมาก่อน ในช่วงวัยสักประมาณ 15-16 ปี มีโอกาสเห็นรุ่นพี่ๆ เขาขายพระหน้าโรงงาน ด้วยความที่ตัวเราอยากมีรายได้เสริมก็เลยเข้าไปสอบถาม แล้วลองไปหัดนั่งขายพระเหมือนพี่ๆ เขา นี่คือจุดเริ่มต้นที่สนใจพระเครื่องครับ”          “ซึ่งทีแรกที่ผมมาขายพระ ผมก็ไม่ได้ศึกษาอย่างเป็นจริงเป็นจังนะครับ พระแท้หรือไม่แท้ก็ไม่รู้ เน้นซื้อขายพระตามกระแส เหมือนยุคจตุคาม ได้มามีกำไลก็พอแล้ว เรียกง่ายๆ ก็คือเข้ามาแบบพ่อค้าครับ ขอแค่ขายได้วันละ 200-300 ก็ถือเป็นกำไรแล้ว” อะไรคือจุดเปลี่ยนให้ศึกษาพระเครื่องจริงจัง          “ผมมาเริ่มสนใจศึกษาพระเครื่องจริงๆ จังๆ น่าจะตอนอายุประมาณ 20 ปีครับ ตอนนั้นได้รู้จักกับ พี่นัย ไอยรา แกเป็นคนบ้านเดียวกันคือจังหวัดอุบล แกเลยแนะนำว่า...

          “ผมชอบพระเครื่อง และสนใจพระเครื่องมาตั้งแต่เด็กแล้วครับ สาเหตุน่าจะได้รับแรงบันดาลใจมาจากที่คุณพ่อผมท่านเป็นเซียนพระ ชื่อเปี๊ยก ไอติม ในทุกๆ วันผมและพี่ชายมักจะเห็นพ่อนั่งส่องพระ หรืออ่านหนังสือพระเครื่องเป็นประจำ และในทุกๆ วันเสาร์-อาทิตย์ ที่ผมหยุดเรียนก็จะต้องเข้าไปหาคุณพ่อที่สนามพระเครื่องที่จังหวัดจันทบุรี แม้กระทั่งตอนปิดเทอมก็จะไปนั่งเล่นที่นั่นทั้งวัน จึงทำให้ผมและพี่ชาย คือหมง จันทบุรี (ประธานกรรมการบริหารสมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทย จังหวัดจันทบุรี) ซึมซับเรื่องราวพุทธคุณ พระเครื่อง และรู้จักเซียนพระเครื่องเก่าๆ หลายท่าน พออายุ 12 ปี ผมก็เริ่มศึกษาพระเครื่องจริงจัง”           นี่คือเรื่องราวความเป็นมาเป็นไปของพจน์ จันทบุรี ที่เล่าให้ฟังด้วยใบหน้าที่บ่งบอกถึงความภาคภูมิใจ ก่อนจะขยายความถึงเส้นทางพระเครื่องของตัวเองต่อไปว่า          “พ่อผมเป็นเซียนพระที่เล่นพระหน้าลาย ก็คือ จะเล่นพระหลากหลายหน้า เช่น...